Εκπαίδευση στην Ειρήνη στο Σοβέτο: Ελπίδα και Αλλαγή

Photo: TPRF

Ο Jake Frankel, στέλεχος του Ιδρύματος  Prem Rawat, πρόσφατα επισκέφθηκε τη Νότιο Αφρική και κατέγραψε την παρακάτω αναφορά σχετικά με την επίδραση του Προγράμματος Εκπαίδευσης στην Ειρήνη (PEP) στο Σοβέτο.

«Πριν από το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης στην Ειρήνη, ήμουν ένα ευέξαπτο άτομο. Ο θυμός ήταν  φίλος μου,» μου είπε η Λίντα. «Αυτό το πρόγραμμα είχε τον τρόπο να με αλλάξει από μέσα μου, μετατρέποντας τον θυμό σε αγάπη. Τώρα μπορώ να επιλέγω να είμαι ευτυχισμένη αντί να θυμώνω.»
 
Μιλάω με τη Λίντα στο Συμβουλευτικό Κέντρο για Νέους στο Sebokeng, στα προάστια του Σοβέτο,  ιστορική κωμόπολη με μαύρους στην ευρύτερη περιοχή του Johannesburg στη Νότιο Αφρική. Πατρίδα των αρχηγών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του προηγούμενου προέδρου Nelson Mandela και του Αρχιεπισκόπου Desmond Tutu, η κοινότητα του Σοβέτο έπαιξε ρόλο κλειδί στην επιτυχή διαμάχη εναντίον του απαρτχάιντ.
 
Ενώ η καταστρεπτική κληρονομιά του διαχωρισμού υπάρχει εδώ με τη μορφή της μεγάλης ανεργίας και της φτώχειας, αισθάνομαι μία αδιαμφισβήτητη αίσθηση αισιοδοξίας ανάμεσα στους ανθρώπους που συναντώ. Είναι η πρώτη μου επίσκεψη στη Νότιο Αφρική, η πρώτη μου ημέρα στο Σοβέτο. Και αισθάνομαι πολύ τυχερός που εργάζομαι για το Ίδρυμα Πρεμ Ράβατ (TPRF) και  προσπαθώ να καταγράψω την επίδραση του PEP στις ζωές των ανθρώπων εδώ.
 
Κάθε εβδομάδα συμβαίνουν 10 με 20 εργαστήρια PEP στο Σοβέτο σε μία ευρεία ποικιλία χώρων, από γυμνάσια και εκπαιδευτικά κέντρα έως και σε ιατρεία και παιδικούς σταθμούς. Πολλά από αυτά οργανώνονται από το γραφείο του Ernest Leketi, Διευθυντή του Τμήματος Ανάπτυξης Νέων του Υπουργείου Δημόσιας Ανάπτυξης του Johannesburg. Ξεκίνησα την ημέρα μου εκεί, και ήταν γεμάτη δραστηριότητες μέσα και έξω.
 
Ο Ernest μοιράζεται το μικρό του γραφείο με μια κεντρική ομάδα αφοσιωμένων νέων εθελοντών που εργάζονται σκληρά για να αναπτύξουν το πρόγραμμα. Αυτοί προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα- μερικοί ήταν παλαιότερα χρήστες ναρκωτικών και μπλεγμένοι σε συμμορίες- και μου είπαν πως το PEP τους βοήθησε να αλλάξουν πορεία στη ζωή τους. Μερικοί παρέπαιαν ανάμεσα σε διάφορες δουλειές και στο μεγάλωμα παιδιών, αλλά πάλι κατάφερναν να βρουν σημαντικό χρόνο κάθε εβδομάδα για να βοηθούν στη διεξαγωγή των εργαστηρίων των PEP. Ο καθένας τους, με τον τρόπο του, έχει αγγιχτεί βαθιά από το πρόγραμμα και επιθυμεί να  συμβάλλει στο να αναπτυχθούν παρόμοιες θετικές εμπειρίες για όσο το δυνατόν περισσότερους άλλους ανθρώπους. Αποκαλούν τον εαυτό τους ως τη  «Σούπερ Ομάδα», και είναι ολοφάνερο ότι κάνουν Σούπερ δουλειά.
 
Ύστερα αφού παρακολούθησα ένα εργαστήριο PEP στο Sebokeng στο Συμβουλευτικό Κέντρο Νέων, αρκετοί άλλοι συμμετέχοντες ακολούθησαν τη Λίντα στην ενθουσιώδη αφήγηση ιστοριών που δείχνουν πως το πρόγραμμα τους έχει επηρεάσει βαθιά.
 
«Με άγγιξε βαθιά μέσα μου. Η ειρήνη που ήταν κρυμμένη μέσα μου βγήκε στην επιφάνεια. Τη βρήκα. Ξέρω ποιος είμαι τώρα,» λέει ο Mduduzi, ένας νεαρός που συντόνισε το εργαστήριο. Του αρέσει να παρουσιάζει το πρόγραμμα επειδή «βοηθάει τους νέους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι,» λέει.
 
Τα εργαστήρια των PEP παρουσιάζουν βίντεο του ιδρυτή του TPRF Πρεμ Ράβατ να μιλάει για θέματα όπως είναι η ειρήνη, η εκτίμηση, η εσωτερική δύναμη, και η ικανοποίηση. Το Δεκέμβριο, ο Πρεμ θα έρθει στο Sebokeng για να μιλήσει σε συμμετέχοντες του PEP προσωπικά, και ο Mduduzi λέει ότι είναι τιμή να είσαι μέρος της ομάδας που συντονίζει την ζωντανή εκδήλωση.
 
Η Dimpo, μία νεαρή κυρία που πρωτοάκουσε για το PEP όταν παρακολουθούσε προγράμματα εκμάθησης υπολογιστών στο Κέντρο Sebokeng, είναι ενθουσιασμένη που θα παρουσιάσει την επόμενη εκδήλωση με τον Πρεμ.
 
Θεωρεί πως βρίσκεται σε μια εκπληκτική θέση επειδή πριν απ’ τη συμμετοχή της στο PEP λέει πως «ένοιωθε άβολα όταν μιλούσε σε ανθρώπους.» Είναι δύσκολο για μένα να φανταστώ ότι αυτή ήταν ποτέ ένα ντροπαλό άτομο, επειδή τώρα φαίνεται απίστευτα άνετη στο να μοιράζεται προσωπικές ιστορίες με την ομάδα των εθελοντών μας- και με τις κάμερές μας.
 
Μιλάει για το πόσο δύσκολες ήταν οι συνθήκες ζωής στο σπίτι της, για το πόσο έτρεμε να μη την κρίνουν, και για το πώς συνήθιζε να είναι «θυμωμένη με τον κόσμο.» Η κατάθλιψη της ήταν τόσο έντονη που σχεδόν αναλογιζόταν να αυτοκτονήσει. Και μιλάει για το πώς το PEP βοήθησε στο να την εμπνεύσει να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και μια πιο θετική αντίληψη των πραγμάτων.
 
Τελειώνουμε την ημέρα ακούγοντας τον Malu, έναν νεαρό που λέει ότι συνήθιζε να βασανίζεται από εκδικητικές σκέψεις. «Εάν μου έκανες κάτι κακό, θα ορκιζόμουν στον τάφο του παππού μου ότι μία μέρα θα σε εκδικούμουν,» θυμάται. Αλλά τώρα, λέει, το PEP τον βοήθησε «να αρχίσει ένα νέο κεφάλαιο. Άρχισα να συγχωρώ και να δέχομαι το παρελθόν όπως είναι. Δεν μπορώ να αλλάξω αυτό που έχει γίνει στο παρελθόν, αλλά μπορώ να ζω στο παρόν και να κάνω το μέλλον καλύτερο.»
 
Δεν νομίζω να είμαι ο μόνος στο δωμάτιο σήμερα που έμεινα άφωνος με αυτές τις εκπληκτικές ιστορίες μεταμόρφωσης και με τις εκφράσεις σοφίας, καθώς οι συνεντεύξεις πλαισιώνονταν από ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους με ζεστά χαμόγελα, χειροκροτήματα, ενθουσιώδεις χειρονομίες, και δάκρυα.

Linda

Mduduzi

Dimpho

Αρθρο μεταφρασμένο από TPRF.