Αυτή η έκθεση γράφτηκε από έναν κρατούμενο που την υπέβαλε στο TPRF (Ίδρυμα Πρεμ Ράβατ) με τον όρο να παραμείνει ανώνυμος. Κάνει μια αναδρομή στο πως το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης για την Ειρήνη (PEP) τον βοηθάει να επιτύχει μία νέα προοπτική για τη ζωή. Σε όλη μου τη ζωή ένοιωθα ότι ήμουν διαφορετικός – λίγο απόμακρος από τους άλλους- σαν κάτι να μου έλειπε.
Στην ηλικία των 12 ετών παράτησα το σχολείο γιατί σκέφτηκα πως δουλεύοντας θα ένοιωθα καλύτερα. Μου άρεσε η οικογένειά μου πάρα πολύ, αλλά στην ηλικία των 18 έφυγα από το σπίτι επειδή σκέφτηκα πως αν ζούσα μόνος μου θα ένοιωθα καλύτερα. Στα 19 μου δεν μου άρεσε πια να ζω μόνος μου, και έτσι παντρεύτηκα. Στα 20 αγόρασα σπίτι γιατί το να πληρώνω νοίκι σε κάποιον ιδιοκτήτη δεν το θεωρούσα σωστό. Στα 21 μου έγινα πατέρας. Κάτι έλειπε από το γάμο μου και σκέφτηκα πως το να αποκτήσω ένα παιδί θα έλυνε το πρόβλημα. Τώρα είχα ένα γιό, ένα σπίτι και πολλούς λογαριασμούς να πληρώνω. ΄Ετσι λοιπόν δούλευα πολύ σκληρά. Δούλευα πολλές υπερωρίες και σαββατοκύριακα. Έπιανα ότι δουλειά έβρισκα. ΄Εζησα έτσι για χρόνια. Αγόρασα μερικά αυτοκίνητα. Εάν είχα ένα τζιπ σκεφτόμουν πως αυτό που στην πραγματικότητα επιθυμούσα ήταν ένα σπορτ αμάξι. Εάν είχα ένα σπορτ αμάξι, σκεφτόμουν πως ίσως ένα διαφορετικό αμάξι θα ήταν πιο πρακτικό. Ποτέ δεν εκτίμησα αυτό που είχα. Πάντα ένοιωθα πως κάτι μου έλλειπε. Σε ηλικία 28 ετών, χώρισα από τη μητέρα του γιού μου. Σκέφτηκα ότι το γεγονός ότι παντρεύτηκα πολύ νέος με εμπόδιζε από το να κάνω πολλά πράγματα που ήθελα. Σκέφτηκα ότι αν ήμουν ελεύθερος θα μπορούσα να είχα νέες εμπειρίες και αυτό θα με έκανε να νοιώθω καλύτερα. Ένα χρόνο μετά το χωρισμό μας, το να ζώ μόνος δε μου φαινόταν και τόσο καλό. Είχα συνηθίσει στη συντροφιά μιας γυναίκας. Σκέφτηκα πως ίσως το πρόβλημα ήταν που παντρεύτηκα τη λάθος γυναίκα. Σκέφτηκα πως μια διαφορετική σύντροφος θα με έκανε να νοιώσω διαφορετικά. Έτσι άρχισα να βλέπω μια άλλη γυναίκα, και σε ηλικία 30 ετών παντρεύτηκα για δεύτερη φορά. Είχα ένα άλλο σπίτι και ένα νέο άτομο να ζω μαζί του, αλλά όλα έμοιαζαν τα ίδια. Κάτι έλλειπε. Λάτρευα το γιό μου. Μου άρεσε η οικογένειά μου. Αλλά και πάλι, η ζωή μου δεν με έκανε να νοιώθω καλά. Σε ηλικία 39 ετών διέπραξα ένα ανεπανόρθωτο έγκλημα εξαιρετικής βαρύτητας. Για το λόγο αυτό βρίσκομαι στη φυλακή. Περιμένω να καταδικαστώ για πολλά χρόνια. Για πολύ καιρό, καθώς είμαι πίσω από τα σίδερα περιμένοντας τη δίκη μου, το μόνο που μπορούσα να σκέπτομαι ήταν το τι είχα κάνει. Το επανάφερα στο μυαλό μου αμέτρητες φορές, ξανά και ξανά. Σκεφτόμουν συνεχώς τι με οδήγησε στο να το κάνω και για πόσο διάστημα θα ήμουν στη φυλακή. Όταν έλθει η ώρα να βγω μπορεί να είμαι 60 ετών. Τόσος χρόνος θα φύγει και θα χαθεί. Θα χάσω τόσα από τα περιουσιακά μου στοιχεία και ίσως κάποιους ανθρώπους. Σκεφτόμουν διαρκώς πως δεν υπήρχε περίπτωση να νοιώσω καλά, και ότι ήταν φυσικό να αισθάνομαι φριχτά ως φυλακισμένος. Πήγα στο πρώτο μάθημα του Προγράμματος Εκπαίδευσης για την Ειρήνη καθαρά από περιέργεια, απλά για να δω περί τίνος επρόκειτο. Πήγα ξανά στο δεύτερο μάθημα και στο τρίτο, και εξακολούθησα να πηγαίνω επειδή το μήνυμα μου φάνηκε λογικό. Τα θέματα που αναφέρονταν με βοηήθησαν να καταλάβω τις διαφορετικές καταστάσεις στη ζωή μου. Άρχισα να σκέφτομαι πως αν ήξερα τα μαθήματα που έμαθα στο PEP νωρίτερα στη ζωή μου, τα πράγματα ίσως να ήταν διαφορετικά. Και ύστερα άρχισα να σκέφτομαι πως ίσως και τώρα ακόμα μπορούν να είναι διαφορετικά. Απέκτησα μια διαφορετική προοπτική για τη ζωή. Πάντα ένοιωθα πως θα μπορούσα να ικανοποιηθώ με εξωτερικά πράγματα. Αλλά αυτό ποτέ δεν δούλεψε. Δεν γίνεται. Αυτό που πάντα έλλειπε ήταν η ειρήνη μέσα μου. Χωρίς αυτό, δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω ποτέ τίποτα. Άσχετα με το τι είχα, ποτέ δεν ήταν αρκετό. Το PEP μου έδωσε τα εργαλεία να δω τη ζωή με έναν άλλο τρόπο. Το πρόγραμμα με βοήθησε να δω ότι παρά το γεγονός ότι είμαι φυλακισμένος και μου έχει στερηθεί η εξωτερική μου ελευθερία, είναι δυνατόν να νοιώσω ελεύθερος στις σκέψεις και στις πράξεις μου. Μπορώ να νοιώθω έτσι κάθε μέρα εφόσον παραμένω σε επαφή με την εσωτερική μου ειρήνη. Αυτό το αίσθημα που έχω δεν εξαρτάται από κάτι εξωτερικό ή από κάποιον άλλον. Εξαρτάται μόνο από εμένα. Μου λείπει ο γιός μου, η οικογένειά μου, και πολλά άλλα πράγματα. Αλλά δεν εξαρτώμαι από αυτά για να νοιώσω ζωντανός. Αυτή η διαδικασία μάθησης στην οποία βρίσκομαι ξεδιπλώνεται ακόμη. Το βασικό στο οποίο προσπαθώ να εστιάζομαι είναι ότι η ειρήνη είναι εφικτή και εναπόκειται σε μένα να μπορώ να τη βιώνω. Όταν δεν νοιώθω καλά, προσπαθώ να κάνω μια παύση και κοιτάω μέσα μου. Προσπαθώ να βρω το αίσθημα της ικανοποίησης μέσα μου το οποίο μου έλλειπε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, και παίρνω μια ανάσα. ΄Αρθρο μεταφρασμένο από TPRF.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
|
Τηλέφωνο: 210 7488650 | Email: info@theartoflife.gr
|